Aet out da get.
Tu as disparu.
Un trafiker broioù
Un trafiquant de pays
Hep trouz ebet
Sans bruit
'Deus eostet da vadoù.
A récolté tes biens.
E strad ar mor
Au fond de la mer
Eo bet beuzet Kêr-Iz
La ville d'Ys a été engloutie ;
E strad 'n isto
Au fond de l'histoire
Eo bet lonket hor Breizh.
Notre Bretagne a été avalée.
Ha setu-te
Et toi, te voilà
O lammat war madoù nevez,
En train de te précipiter sur des biens nouveaux.
Ha setu-eñ
Et lui, le voilà
O laerezh da baotred bemdez.
Chaque jour en train de dépouiller tes enfants.
Hag en o zi
Et dans leur demeure
Ar pennoù-bras leun a arc'hant
Les notables pleins d'argent,
Evel o c'hi
Tout comme leur chien
A lip o mourroù re gontant.
Se lèchent les babines de satisfaction.
Ha bern-war-vern
Et entassés
Da vugale er c'hêrioù bras
Dans les grandes villes, tes enfants
A zalc'h d'o stern
Tiennent à leur condition
'Vel ma vefe ur stad a c'hras.
Comme si c'était un état de grâce.
Bremañ pep den
Aujourd'hui chacun,
A ya war brez, e-unan-penn,
N'en faisant qu'à sa tête,
Hervez e benn
Se hâte dans sa solitude,
O klask berniañ, bezañ perc'henn.
De posséder, voire d'entasser.
Met ar vuhez
Mais la vie
O treiñ re vuan a chom divlaz ;
S'écoulant trop rapidement demeure insipide ;
Ar bed a-bezh
Le monde entier
Hep broioù bihan a zo re vras.
Sans petits pays est trop grand.
Setu-te, war vord an hent
Et toi, te voilà au bord du chemin
Ul labous war da skoaz
Un oiseau sur l'épaule,
Ha souchet en da gerc'henn
Quand recroquevillée sur toi-même,
Da vuhez hanter noazh.
Ta vie est à moitié nue.
Ha gant son al labous dall
Et au chant de l'oiseau aveugle,
E ouel da zaoulagad
Tu verses des larmes,
Hag e kouezh ar weskenn-zall
Cependant que tombent les œillères
A guzhe dit da stad.
Qui camouflaient ton état.
Kouezhet on betek douar
Me voici à terre
Dindan gwask ur galloud
Sous la contrainte d'un pouvoir.
Aet on d'an traoñ hep kounnar
C'est sans colère que je suis tombée,
Hep memes er gouzout.
Sans même m'en rendre compte.
Etre daouarn an arc'hant
Entre les mains de l'argent
'M eus lakaet ma buhez
J'ai remis ma vie
Etre daouarn un aerouant
Quand les mains d'un monstre
Eo malet ma holl nerzh.
Ont broyé mon énergie.
Eeunet on war ar re all
On m'a alignée sur les autres
Ha desket zo bet din
Et ainsi appris
Ne oan netra hep Bro-C'hall
Que, sans la France, je n'étais rien
Na bev ne pinvidik.
Ni vivante, ni riche.
He gwirionnez aour livet
Sa vérité, apparemment dorée,
'M eus lonket 'giz aviel
Je l'ai admise comme parole d'évangile,
Ha da hêrezh a lealded
Et en héritage de fidélité,
'Deus roet din pep brezel.
Elle m'a légué toutes ses guerres.
Gwisket 'm eus he mennozhioù
J'ai adopté ses idées,
Fall ha mat, mesk-ha-mesk ;
Tant bonnes que mauvaises, sans tri ;
Ganti 'oa an teñzorioù,
Elle possédait les trésors,
Higennet 'oa ar pesk !
Le poisson était ferré !
Met al labous war da skoaz
Mais l'oiseau sur ton épaule
'Deus klevet kan ar vro ;
A entendu le chant du pays ;
Meudad goell e-kreiz an toaz,
Pincée de levain au milieu de la pâte,
E gan 'sav ennout bev.
Son chant surgit en toi, plein de vie.
4
4
7
le 5 décembre 2025 à 7h10.
Vos commentaires
Aucun commentaire pour le moment